Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ

Α. ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

     Στο διαδραστικό κείμενο μπορείτε να δείτε τη σημασία των άγνωστων λέξεων καθώς και πολύ ενδιαφέρον υλικό σχετικό με το θέμα που αυτό πραγματεύεται.
     Το διαδραστικό κείμενο του σχολικού εγχειριδίου μπορείτε να το βρείτε  πατώντας  εδώ.

B. ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς» της Μαρούλας Κλιάφα είναι ένα επιστολικό μυθιστόρημα.  Πρόκειται για ένα είδος που δίνει την ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων, προσφέρει αμεσότητα και δίνει στην υπόθεση μια ρεαλιστική βάση.

 Η υπόθεση του έργου

     Κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου είναι δύο δεκαπεντάχρονα κορίτσια, η Ελένη, ελληνικής καταγωγής, και η Βερόνικα, αλβανικής καταγωγής. Μια αγγελία για αλληλογραφία σε ένα περιοδικό γίνεται η αφορμή για τη δημιουργία μιας ζεστής φιλίας ανάμεσα στα δύο κορίτσια που ανήκουν σε δυο διαφορετικούς κόσμους: τη Βερόνικα, που έρχεται στα Τρίκαλα από την Αλβανία κουβαλώντας τις τραυματικές εμπειρίες του ξεριζωμού, και την Ελένη, κόρη αστικής αθηναϊκής οικογένειας, που κανένα πρόβλημα δε φαίνεται να σκιάζει τη ζωής της.

      Επί οχτώ ολόκληρους μήνες οι δυο φίλες αλληλογραφούν και εκμυστηρεύονται η μία στην άλλη τις ενδόμυχες σκέψεις και τα όνειρά τους. Περιγράφουν με χιούμορ τη ζωή τους στο σχολείο, σχολιάζουν τα όσα παράλογα συμβαίνουν γύρω τους, ερωτεύονται, απογοητεύονται, αλλά και ελπίζουν. Κι ενώ η Βερόνικα εκμυστηρεύεται στη φίλη της τα προβλήματα που βιώνει λόγω της καταγωγής της, η Ελένη της δίνει την εικόνα ενός όμορφου κοριτσιού με πολλές ανέσεις και κατακτήσεις.

     Η εικόνα αυτή ανατρέπεται όταν η Ελένη γράφει στη φίλη της ότι θα συμμετείχε στους πανελλήνιους σχολικούς αγώνες μπάσκετ, το οποίο και λάτρευε.  Η Βερόνικα  αποφασίζει να της κάνει έκπληξη και να πάει να τη δει στο Βόλο, ώστε να γνωριστούν επιτέλους από κοντά. Για κακή της τύχη, όμως, η Βερόνικα συναντά εκεί μια φίλη της Ελένης, τη Μάρθα, η οποία της εξηγεί ότι η Ελένη έχει χάσει τον πατέρα της σε δυστύχημα, εξαιτίας του οποίου και η ίδια έχει μείνει ανάπηρη και κλεισμένη στον εαυτό της. Η Βερόνικα μένει άναυδη. Όταν ρωτάει την Ελένη, το παραδέχεται και λέει ότι δεν ήθελε να πει ψέματα, απλώς ο ψυχολόγος τής είπε ότι είναι καλό να μιλήσει με ένα άλλο κορίτσι και να παρουσιάσει τον εαυτό της όπως αυτή ήθελε. Κι ενώ αρχικά η Βερόνικα παρεξηγείται, στο τέλος αντιλαμβάνεται την καταθλιπτική ζωή της Ελένης, τη συγχωρεί, ενώ και η ίδια ζητάει συγνώμη για τον εγωιστικό χαρακτήρα της, υποσχόμενη ότι θα συνεχίσει να ακούει την παραμυθένια ιστορία τής φίλης της.
Μπορείτε να δώσετε ένα διαφορετικό τέλος σ΄αυτήν την ιστορία;

Γ. ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ: Η ΠΙΚΡΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Διαβάστε  ΕΔΩ  ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια «Ο Πατέρας μου», στο οποίο περιγράφει πώς ένα μικρό αγόρι από την Ιταλία βιώνει τη διαφορετικότητα στην Αμερική.
Μπορείτε να καταγράψετε παρόμοιες ιστορίες που συνέβησαν σ΄εσάς ή στους φίλους σας;

Δ. ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Επιστολή Βορειοηπειρώτη

“Αγαπητέ αδερφέ,

Πάνε τόσες μέρες που είμαι φευγάτος από την Κορυτσά και δεν βρήκα λίγο χαρτί κι ένα μολύβι για να σε γράψω. Αφού πέρασα έρπειν τα σύνορα, μαζί με άλλους πέντε, βρήκαμε έναν ταξιτζή και του δώσαμε όλες τις οικονομίες που κάναμε 30 χρόνια και αυτός μας πήγε στη λίμνη της Καστοριάς. Μόλις είδαμε τη λίμνη αυτός μας είπε “εδώ είναι Ομόνοια, Αθήνα, κατεβείτε'. Κι εμείς κατεβήκαμε κι απορούσαμε πως χωράν 4 εκατομμύρια ανθρώποι μέσα σε χίλια σπίτια. Τελικά όμως μετά από 7 μέρες ποδαρόδρομο βρήκαμε την Αθήνα.
Ωραία χώρα η Ελλάδα αλλά λίγο σκοτεινή τα βράδια. Ειδικά άμα έχουν αυτό το παράξενο έθιμο που το λεν “απεργία'. Όταν το ‘χουν αυτό γεμίζουν κάτι μαύρες πλαστικές σακούλες που βρωμάν και τις πετάν στο δρόμο… στίβες. Δεν ξέρω άμα γεμίζει ο δρόμος τι κάνουνε. Αν τις μαζεύουν ή αν αλλάζουν χωριό.
Έχουν και κάτι μεγάλα μαγαζιά που γράφουν απ’ έξω “Τράπεζα' κι είναι μέσα γεμάτα λεφτά… εκατομμύρια. Αλλά είναι κλειστά και κανένας δεν πάει να τα πάρει. Χορτάτοι άνθρωποι.
Όπως εμείς Αλβανία έχουμε ποδήλατα, αυτοί εδώ έχουν αυτοκίνητα και προσπαθεί ο ένας να χτυπήσει τον άλλο. Έχουν κάτι λάμπες στο δρόμο που άμα δείχνει πράσινο περνούν κανονικά, πορτοκαλί πατάνε γκάζι και με κόκκινο φεύγουν σα βολίδα. Ίσως γι αυτό να σημαδεύουν τους πεζούς τόσο καλά. Τρεις μέρες φοβήθηκα να αλλάξω πεζοδρόμιο. Τώρα όμως έμαθα και τους ξεφεύγω. Ίσως γι αυτό να νευριάζουν και να με δείχνουν τα πέντε δάχτυλα… μπορεί όμως και να με χαιρετάνε δεν είμαι σίγουρος.
...
Αδερφέ, άμα δεν βγάζεις τα γράμματά μ’ είναι γιατί τρέμω απ’ την πείνα. Κι εδώ η πείνα είναι χειρότερη από Αλβανία, γιατί εκεί ούτε φαγητά βλέπεις, ούτε κανέναν να τρώει. Εδώ όμως με πήγαν σ’ ένα μεγάλο μπακάλικο που το λεν στα ελληνικά “πρισντουνίκ' και λυποθύμησα τρεις φορές μέσα. Αλλά μετά συνήθησα και να σου πω την αμαρτία μου έκλεψα και μια κονσέρβα, πολύ νόστιμη. Τέτοιο ωραίο πράμα δεν έχω ξαναφάει… είχε και φωτογραφία ένα σκυλί απ’ έξω. Αλλά τι με νοιάζει εμένα, εγώ το φχαριστίθηκα. Μόλις χόρτασα όμως σκέφτηκα μήπως αυτό που έφαγα ήταν σκυλί και θυμήθηκα τον δικό μας τον Δελιγκέκα κι άρχισα να κλαίω. Λες να είναι τόσο νόστιμος κι ο Δελιγκέκας μας και να μην το ξέρουμε;
Εδώ όμως με φαίνεται αδερφέ πως οι ανθρώποι είναι πιο πεινασμένοι από εμάς. Όλη την ημέρα ψωνίζουν τόνους από φαγητά λες κι έχουν να φαν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και μετά το βράδυ πάνε σε κάτι μαγαζιά και πείνουνε και κάτι ανθρώποι που κρατάν μικρόφωνα ουρλιάζουν σαν τον Δελιγκέκα μας όταν τον δέρνεις. Κι αυτοί απο κάτω, προσπαθούν να τους πετύχουν με ότι πιάτα τους περίσεψαν απ’ το φαϊ… μυστήριο πράμα...
 Να περιγράψετε τα συναισθήματα που σας προκαλεί η παραπάνω αφήγηση.

Ε. ΔΥΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ

 Παρακάτω μπορείτε να δείτε δύο  βίντεο σχετικά με το φαινόμενο του φυλετικού ρατσισμού:

Ποιό νομίζετε ότι είναι τό μήνυμα που θέλει να περάσει ο κάθε ένας από τους δημιουργούς των παραπάνω βίντεο;

ΣΤ. ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

 Οι λάτρεις των ηλεκτρονικών παιχνιδιών  ας δοκιμάσουν (όσοι τολμούν) τις ικανότητές τους στο ηλεκτρονικό παιχνίδι: ΤΑΞΙΔΙ ΦΥΓΗΣ πατώντας ΕΔΩ.

Μπορείτε να καταγράψετε τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας πρόσφυγας;

Ζ. ΕΝΑ ΚΟΜΙΚ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ.

Ο ρατσισμός δεν εκδηλώνεται μόνο απέναντι σε άτομα διαφορετικής εθνικότητας ή θρησκεύματος αλλά και σε άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Αφού διαβάσετε το comic πατώντας  ΕΔΩ  μπορείτε να αναφέρετε κατηγορίες ανθρώπων που υφίστανται το ρατσισμό;

Το κείμενο ανήκει στην κατηγορία των πολυτροπικών  κειμένων. Πως η χρήση των σκίτσων συνέβαλε στην καλύτερη κατανόηση του κειμένου;

Η. ΜΙΑ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πατώντας ΕΔΩ μπορείτε να παρακολουθήσετε μια ενδιαφέρουσα αλληγορική ιστορία με ένα ραγισμένο δοχείο...
Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να είμαστε εμείς οι ίδιοι το ραγισμένο δοχείο;

Θ. Α΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, κεφ. 13.


Σε ελληνιστική κοινή:

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.



Σε νεοελληνική μετάφραση:

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει...

Μετά από όλα αυτά, ποιά νομίζετε ότι πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στο διαφορετικό;

Ι. ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

Ένα υπέροχο ποίημα που γράφτηκε από ένα παιδί της Αφρικής και είχε προταθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006.

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος!

Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος!

Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος!

Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος!

Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος!

Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος!

Κι εσύ, λευκέ άνθρωπε,

όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ!

Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός!

Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος!

Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε!

Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος!

Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος!

Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι!

Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο... 

 

 

ΤΕΛΙΚΑ ...

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ  ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ;