ΖΩΡΖ ΣΑΡΡΗ: ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Β)

Α. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ


Β. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:

 

Ζακ Πρεβέρ, «Σελίδα γραπτού»

Δύο και δύο τέσσερα
τέσσερα και τέσσερα οχτώ
οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι.
Επαναλάβατε! λέει ο δάσκαλος.
Δύο και δύο τέσσερα
τέσσερα και τέσσερα οχτώ
οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι.
Μα να το πουλί-λύρα
που περνά στον ουρανό.
Το παιδί το βλέπει,
το παιδί το ακούει,
το παιδί το φωνάζει:
Σώσε με, παίξε μαζί μου,
πουλί!
Τότε το πουλί κατεβαίνει
και παίζει με το παιδί.
Δύο και δύο τέσσερα.
Επαναλάβατε! λέει ο δάσκαλος.
Και το παιδί παίζει,
το πουλί παίζει μαζί του…
Τέσσερα και τέσσερα οχτώ
οχτώ κι οχτώ κάνουν δεκάξι
δεκάξι και δεκάξι πόσα κάνουν;
Δεν κάνουν τίποτα δεκάξι και δεκάξι
και προπάντων όχι τριάντα δύο
έτσι ή αλλιώς
και φεύγουν.
Και το παιδί έκρυψε το πουλί
μες στο θρανίο του
κι όλα τα παιδιά
ακούν το τραγούδι του
κι όλα τα παιδιά ακούν τη μουσική
κι οχτώ κι οχτώ στη βόλτα τους φεύγουν
και τέσσερα και τέσσερα και δυο και δυο
στη βόλτα τους το σκάνε
κι ένα κι ένα δεν κάνουν ούτε ένα ούτε δύο
ένα ένα το ίδιο φεύγουν.
Και το πουλί-λύρα παίζει
και το παιδί τραγουδάει
κι ο καθηγητής φωνάζει:
Πότε θα πάψετε να κάνετε τον καραγκιόζη!
Μα όλα τ' άλλα παιδιά
ακούν τη μουσική
και οι τοίχοι της τάξης
σωριάζονται ήσυχα.
Και τα τζάμια ξαναγίνονται άμμος
το μελάνι ξαναγίνεται νερό
τα θρανία ξαναγίνονται δένδρα
η κιμωλία ξαναγίνεται ακρογιαλιά
το φτερό ξαναγίνεται πουλί.

[πηγή: Ζακ Πρεβέρ, Κουβέντες, μτφρ. Μιχάλης Μεϊμάρης,
εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1994, σ. 124-125]
 

 

Οδυσσέα Ελύτη, «Το "Τετράδιον της Μαθητρίας"»

Κοιμάμαι κι ονειρεύομαι προβλήματα
         όλα τα πυθαγόρεια θεωρήματα
Τα θαύματα της τριγωνομετρίας
         μέσα στο μπλε «Τετράδιον της Μαθητρίας»

Απ' την αρχή την Κάθοδο των Αχαιών
         τις μάχες των Ελλήνων κατά των Περσών
Να μάθω για τον πόλεμο της Τροίας
         μέσα στο μπλε «Τετράδιον της Μαθητρίας»

Των αγοριών τα κεφαλαία ονόματα
          και τα γυμνά σχεδιασμένα σώματα
Παλιόλογα και λόγια της λατρείας
          μέσα στο μπλε «Τετράδιον της Μαθητρίας».

Από τη συλλογή Τα ρω του έρωτα (1972)

[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002 (2η έκδ.), σ. 291]


 Γ. ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

 ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ

Θέλω να μου μιλήσεις
για κείνη τη μάντρα του μικρού μας σχολειού
Θέλω να μου μιλήσεις
για τον πετροπόλεμο στην κάτω γειτονιά

Τ’ όνομά σου είχα γράψει ανορθόγραφα
σε τοίχο ολόλευκο στον Άγιο Τίτο
Κι έφαγα της χρονιάς μου τότε
όχι για τα λάθη μα για την αγάπη μου

Δεν είναι ο δάσκαλος που μας χωρίζει πια
είναι που στην πορεία μας δεν έχει διάλειμμα για να βρεθούμε

Τ’ όνομά σου είχα γράψει ανορθόγραφα
σε τοίχο ολόλευκο στον Άγιο Τίτο


ΣΦΕΝΤΟΝΑ

Σαράντα χρόνια έφηβος κοντα μισό αιώνα
το καλοκαίρι άσπριζα,
μαύριζα τον χειμώνα.
Σαράντα χρόνια ανώριμος
ξεφτίλας Δον Κιχώτης.
Τώρα 40 χρόνια φρόνιμος
ωραίος και ιππότης.

Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό
Τετάρτη μεσημέρι.
Γιατρός δε με ξεπέταξε
μα μιας μαμής το χέρι.
οι συγγενείς μαζεύτηκαν
από νωρίς στο σπίτι.
Πώς είναι έτσι το παιδί
και τι μεγάλη μύτη!!

Νάνι νάνι το παιδί μας νάνι.
Νάνι νάνι και παρήγγειλα,
νάνι νάνι στην Πόλη τα προικιά του
και τα χρυσαφικά του τα παρήγγειλα.
Νάνι νάνι κι όπου
το πονεί να γιάνει, νάνι νάνι,
νάνι νάνι του.
Μα εγώ από τον ύπνο μου
την έκανα κοπάνα,
Τέντωνα τη σφεντόνα μου
σημάδευα αεροπλάνα.
Και πάνω στο καλύτερο
με ξύπναγαν με βία
για να μ’ αποκοιμήσουνε
δασκάλοι στα θρανία.

Κι ενώ όλα τα θυμόμουνα
κι είχα μυαλό ξουράφι,
να μεγαλώσω ξέχασα
και έμεινα στο ράφι.
Έτσι για πάντα κράτησα
την παιδική μου εικόνα,
εκείνου του αλητάμπουρα
που κράταγε σφεντόνα.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,
έλα πάρε και τούτο.
Μικρό μικρό σου το `δωσα,
άρχοντα φέρε μου το.
Κρύψε και τη σφεντόνα του,
φρόνιμο κάνε μου το.

Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,
συμμαθητή, θαμώνα,
μαζί μου απόψε έφερα
εκείνη τη σφεντόνα.
Μην πάει ο νους σου στο κακό,
πουλιά δε θα χτυπήσω.
Με κότσυφες και πέρδικες
τι έχω να χωρίσω;

Τα παιδικά μας όνειρα
θα σας εκσφενδονίσω,
με χρώματα και μουσικές
θα σας τα τραγουδήσω.
Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,
συμμαθητή, θαμώνα,
απόψε που βρεθήκαμε,
σου δίνω τη σφεντόνα.


ANOTHER BRICK IN THE WALL (Part 2)

We don't need no education
We don't need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone
All in all it's just another brick in the wall
All in all you're just another brick in the wall

We don't need no education
We don't need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave those kids alone
Hey! Teachers! Leave those kids alone
All in all you're just another brick in the wall
All in…

Δ. ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ:

Τα «Παιδιά της χορωδίας» ο Κλεμέντ Ματιέ, ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε ένα σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων του 1948.   Ο Ματιέ αποφασίζει να αρχίσει έναν αγώνα για να προσφέρει μια πνοή αλλαγής στο αυστηρό ίδρυμα, διδάσκοντας  στους μαθητές του τη μαγεία και τη δύναμη της μουσικής.

Ε. ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Μάθημα Αρχαίων
 
ΠΑΝΟΣ ΦΛΩΡΑΣ:  Για έλα εδώ, παιδί μου Παπασταύρου, για μάθημα.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:  Μάλιστα.
ΠΑΝΟΣ ΦΛΩΡΑΣ:  Μπορείς να μεταφράσεις αυτούς τους στίχους;
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:  Μονοκόματους;
ΦΛΩΡΑΣ:  Μονοκόματους, φυσικά.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:  Εμ...μονοκόματους δε θα μπορέσω.
ΦΛΩΡΑΣ:  Θα σας βοηθήσω εγώ. Χαίρε, ξείνε, παρ' άμμι φιλήσεαι... Παλλάς Αθήνη.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:  Μάλιστα.
ΦΛΩΡΑΣ:  Τι, μάλιστα;
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:  Δηλαδή, εγώ, για να είμαι ειλικρινής, από όλο αυτό το κατεβατό, το μόνο που ξέρω είναι το Παλλάς. Το ξέρω δηλαδή, γιατί έχω πάει.
ΦΛΩΡΑΣ:  Πού έχεις πάει;
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ:  Ε, στο  σινεμά Παλλάς!
ΦΛΩΡΑΣ:  Κατάλαβα... Κάτσε κάτω γρήγορα!

 Μάθημα Φυσικής
 
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Με ζητήσατε;
ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ:  Για έλα δω, παιδί μου, για έλα δω. Τι θα γίνει εδώ μέσα; Εσύ θα είσαι συνεχώς η πέτρα του σκανδάλου, η πέτρα του σκανδάλου βεβαίως, βεβαίως;
ΜΑΘΗΤΡΙΑ:  Δεν καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε.
ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ:  Δεν καταλαβαίνεις; Αυτόν τον κονδυλοφόρο εσύ τον είχες πάρει από την Ξανθοπουλου;
ΜΑΘΗΤΡΙΑ:  Να δω. Μάλιστα.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ:  Εσύ τον είχες την ώρα της παραδόσεως;
ΜΑΘΗΤΡΙΑ:  Ορίστε;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ορίστε; Την ώρα της παραδόσεως εσύ τον είχες, λέω;
ΜΑΘΗΤΡΙΑ:  Μάλιστα.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Και πώς βρέθηκε καρφωμένος στον πίνακα;
ΜΑΘΗΤΡΙΑ:  Θα μου έπεσε φαίνεται.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Σου έπεσε; Τι σου έπεσε; Με συγχωρείτε, κύριε γυμνασιάρχα. Σύμφωνα με το νόμο της βαρύτητος, τα αντικείμενα, όταν πέφτουν, πέφτουν έτσι, δεν πέφτουν έτσι, βζίιιιννν!

ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ:  Ορθώς! Σύμφωνα με το νόμο της βαρύτητος, τα αντικείμενα πίπτουν πάντοτε καθέτως και ουδέποτε οριζοντίως, ουδέποτε οριζοντίως, βεβαίως-βεβαίως.

 Διαθεματικό μάθημα
 

Ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής οδηγεί εξογισμένος μία μαθήτρια στο γραφείο του γυμνασιάρχη.
ΓΚΙΚΑΣ:  Προχώρα.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ:  Μας σας παρακαλώ, κύριε, ακούστε με, σας παρακαλώ.
ΓΚΙΚΑΣ: Σκάσε, σκάσε, γιατί θα σε αποκεφαλίσω.
ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ:  Τι έκανες πάλι Γιαδικιάρογλου;
ΜΑΘΗΤΡΙΑ:  Τίποτα, κύριε γυμνασιάρχα μου, τίποτα.
ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ:  Τι σας έκανε κύριε Γκίκα;
ΓΚΙΚΑΣ: Τι μου έκανε; Πυροτέχνημα μ΄ έκανε.
ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ:  Τι πυροτέχνημα δηλαδή;
ΓΚΙΚΑΣ: Πυροτέχνημα, βεγγαλικό, πώς το λένε, βρε αδελφέ; Μου έβαλε φωτιά.
ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ:  Φωτιά;

ΓΚΙΚΑΣ: Μάλιστα. Όπως γύρισα και σφύριξα για να παραταχθεί η τάξη εφ΄ ενός ζυγού, με περιέλουσε φωτιά. Κάνω έτσι, τι να δω; Καιγόμουνα ολόκληρος. Κόντεψα να ψηθώ σα ρέγγα. Είχα γίνει δηλαδή ολοκαύτωμα, σαν τη μονή του Αρκαδίου.

ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ: Αύριο θα φέρεις στον κύριο Γκίκα, αντιγραμμένους, 100 στίχους από το Ζ' της Ιλιάδος.

ΓΚΙΚΑΣ: Τι να τους κάνω τους 100 στίχους κύριε Γυμνασιάρχα. Να μου φέρει 4 πήχεις και τρία όγδοα να κάνω ένα κοστούμι. Ακούς εκεί να μου βάλει φωτιά! Ολοκαίνουργιο κοστούμι... Προπέρσινο κοστούμι...
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Ριγωτό το θέλετε, που δίνει και μπόι;
ΓΚΙΚΑΣ: Βρε, άντε από κει, μη σου δώσω καμία.

 Επιπλήξεις

Όταν η Παπασταύρου αυθαδίασε, ο ελκυστικός πλην αυστηρός κ. Φλωράς τη χαστούκισε. Το θέμα έφτασε στο γραφείο του διευθυντή παρούσης και της κ. Παπασταύρου.

ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Γιατί με χτυπήσατε, κύριε Φλωρά;
ΚΥΡΙΑ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Αλήθεια, γιατί χτυπήσατε την κόρη μου, κύριε Φλωρά; Τι σας έκανε;
ΦΛΩΡΑΣ: Ξέρει αυτή.
ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ζαλίστηκα και ύστερα από μισή ώρα, έβλεπα πεταλούδες. Πράσινες, κόκκινες και κίτρινες.
ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ: Και κίτρινες; Καημενούλα μου!
- ?μα πού ακούστηκε? πού ακούστηκε βεβαίως βεβαίως? ο πρώτος τυχόν Φλωράς να σηκώνει το χέρι του και να χτυπά μίαν Παπασταύρου, την κόρη του Θεμιστοκλέους Παπασταύρου? του Θεμιστοκλέους, βεβαίως βεβαίως.


 ΣΤ. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΜΑΣ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΑΤΩΝΤΑΣ  ΕΔΩ.

 ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

 Βγαίνοντας από το σχολειό μας
Συναντήσαμε
Ένα μεγάλο σιδηρόδρομο
Μας έφερε μια βόλτα
Γύρω τριγύρω από τη γη
Σ' ένα χρυσό βαγόνι
Και γύρω γύρω από τη γη μας
Συναντήσαμε
Τη θάλασσα να κάνει τον περίπατό της
Μαζί με τα κοχύλια της
Με τ' αρωματισμένα της νησιά
Με τα ωραία της ναυάγια
Και με τους καπνιστούς της σολομούς
Και συναντήσαμε
Πάνω απ' τη θάλασσα
Τ' αστέρια που μαζί με το φεγγάρι
Με ιστιοφόρο ταξιδεύανε
Για Ιαπωνία
Κι ακόμα συναντήσαμε τους τρεις σωματοφύλακες*
Που με τα χέρια γύριζαν
Τη μανιβέλα* ενός μικρού υποβρύχιου
Κι εκείνο βυθιζότανε
Ψάχνοντας αχινούς
Κι όταν γυρίσαμε στη γη μας
Συναντήσαμε
Πάνω σ' εκείνη τη γραμμή του σιδηροδρόμου
Ένα σπίτι
Που γύρω από τη γη όλο γύριζε
Και γύρω από τη θάλασσα
Και προσπαθούσε να ξεφύγει απ' το χειμώνα
Που το κυνηγούσε